Jedną z kompetencji psychologicznych jest samoregulacja czyli umiejętność rozpoznawania stanu pobudzenia i regulowania go tak, by optymalnie zarządzać swoim poziomem pobudzenia i energią. Założenie metody samoregulacji (opracowanej przez Stuarta Shankera) mówi, iż trudne zachowanie dziecka jest wynikiem przeciążenia stresem, czyli zachwianą równowagą pomiędzy stanem pobudzenia, a ilością doświadczanych bodźców. Wskazuje on zatem, że drogą do zmiany negatywnego zachowania może być wsparcie dziecka w rozpoznaniu źródeł stresu i pomoc w zrównoważeniu napięcia i poziomu energii.
Jak wesprzeć dziecko (z wykorzystaniem metody self-reg):
- Odczytaj sygnały stresu i nazwij konkretne zachowania, unikając ocen, czyli mówiąc wyłącznie o faktach (ang. stress behaviour – zachowania w sytuacjach stresowych – w odróżnieniu od misbehaviour, czyli nieodpowiedniego, „niegrzecznego” zachowania).
- Zidentyfikuj stresory, czyli czynniki powodujące stres w poszczególnych obszarach.
- Zredukuj stresory (oczywiście te, które dają się zredukować i niepotrzebnie zwiększają napięcie – np. jeśli dziecko jest wrażliwe na dźwięki, może korzystać z zatyczek do uszu; gdy jest głodne – zjeść).
- Poświęć chwilę na refleksję, aby rozwinąć samoświadomość (dziecko potrzebuje pomocy w nazywaniu i łączeniu bodźców z własnym samopoczuciem).
- Znajdź sposób na uspokojenie i regenerację energetyczną dziecka (a nie coś, co przyniesie tylko chwilową ulgę, np. zjedzenie tabliczki czekolady).
Źródło: „Zarządzanie emocjami. Krok w stronę zdrowia psychicznego.” Marta Jankowska
